Λες και μαθαίνει τα όνειρα να περπατούν απαλά, εντελώς αθόρυβα.
Δεν ενοχλούν κανέναν, κυρίως δε φροντίζουν να μη ξυπνήσουν την ίδια την πραγματικότητα.
Τα όνειρα, όμως, έχουν φτερά.
Πετάνε.
Ταξιδεύουν και φτάνουν έως τον τελικό του Κόνφερενς Λιγκ.
Αυτό κάνει ο γητευτής των ονείρων, ο Ολυμπιακός.
Και οι ποδοσφαιριστές του, μαζί με τον καλό Μεντιλίμπαρ, τον τόσο ικανό προπονητή, τι κάνουν λέτε; Κοιτούν ψηλά.
Αλλά όχι…Δεν είναι η κατεύθυνση των ματιών τους.
Η δίψα της ψυχής κάνει τους πάντες στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο να κοιτούν ψηλά.
Το θέλουν.
Το πιστεύουν.
Νιώθουν πως μπορούν και εδώ ισχύσει στον απόλυτο βαθμό το «φτερά στα ποδάρια, καρδιά μες στα στήθια, που δώσαν θριάμβους σαν παραμύθια…»! Μέσα τους οι παίκτες του Ολυμπιακού ένιωσαν πως έγινε μια αθόρυβη έκρηξη! Οι ατυχίες και οι πίκρες χρόνων, αυτό το «παραλίγο πρόκριση», μονομιάς εξαφαλίστηκε.
Το 4-2 επί της πανίσχυρης Αστον Βίλα στην Αγγλία, έδειξε στους πάντες πόσο μια ομάδα με πλήρη ηρεμία, διοίκηση που λαμβάνει στο κρίσιμο σημείο καίριες εποφάσεις , μια ομάδα με ξεκάθαρη στόχευση έχει την ικανότητα να επιβάλλει τον δικό της νόμο.
Ο Ολυμπιακός έκανε τη δική του επανάσταση στο ποδόσφαιρο.
Εδειξε τον άλλο δρόμο που μπορούν και πρέπει να ακολουθήσουν οι ελληνικές ομάδες.
Όχι παίζοντας κάτω από τη σέντρα, όχι εφαρμόζοντας τακτική …κλεφτοπόλεμου να «κλέψουμε τη μπάλα και να βγούμε στην κόντρα», αλλά πιέζοντας στα όρια της αντίπαλης περιοχής και διεκδικώντας κάθε κατοχή και κάθε πιθανότητα να φτιάξουν ευκαιρία.
Το πρεστίζ ανέβηκε.
Η νοοτροπία μπολιάστηκε με αυτοπεποίθηση.
Τίποτα πλέον δεν είναι απαγορευτικό.
Πότε παίζει ξανά ο Ολυμπιακός; Το ερώτημα αυτό μοιάζει να απασχολεί αρκετούς.
Γιατί κάποια ποδοσφαιρικά απογεύματα μοιάζουν πλέον …άδεια όταν δεν αγωνίζονται οι Ερυθρόλευκοι, όταν δεν δίνουν μια παράσταση όπως αυτή στην έδρα της Αστον Βίλα.
Όχι, η ρεβάνς στο Γ.
Καραϊσκάκης δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί εύκολη υπόθεση.
Τουναντίον, όλοι καλούνται να διαφυλάξουν το υπέρ τους 4...