Η τρίτη μεγάλη ομάδα κελτών μεταναστών εισχώρησε στη Μικρά Ασία. Αυτό συνέβη κατά τον Παυσανία το 278/277 π.Χ., όταν ο Νικομήδης Α’ της Βιθυνίας προσέλαβε ως μισθοφόρους χιλιάδες Κέλτες, που είχαν ως επικεφαλής τον Λεοννόριο και τον Λουτούριο. Οι πολεμιστές αυτοί, σύμφωνα με τη συνθήκη που υπέγραψε μαζί τους ο Νικομήδης Α’, είχαν το ελεύθερο να λεηλατούν τα μικρασιατικά εδάφη πλην της Βιθυνίας. Πράγματι, οι Κέλτες προέβησαν στη λεηλασία πολλών πλούσιων πόλεων και της Ιωνίας και της μικρασιατικής ενδοχώρας, έως ότου ο Αντίοχος Α’, μέλος της δυναστείας των Σελευκιδών, συγκρούστηκε μαζί τους και τους νίκησε, γεγονός που του εξασφάλισε το προσωνύμιο Σωτήρ. Ύστερα από την παρέλευση κάποιων δεκαετιών, και αφού έχασαν κιόλας από το βασιλιά της Περγάμου Άτταλο Α’, οι Κέλτες υποχρεώθηκαν να μετεγκατασταθούν στη λιγότερο πλούσια περιοχή της ανατολικής Φρυγίας (πέριξ της Άγκυρας), η οποία από τότε ονομάστηκε Γαλατία. Οι Γαλάτες αυτοί επιχείρησαν να κατακτήσουν περιοχές που παρευρίσκονταν βόρεια από το νέο τόπο εγκατάστασής τους, επέδραμαν δε στην Ηράκλεια την Ποντική, αναζητώντας πιθανώς μια
Διαβάστε περισσότερα |