Στην Ελληνιστική Περίοδο ανάγονται και οι παλαιότερες μεταφράσεις (ως επί το πλείστον, ελεύθερες αποδόσεις) ελληνικών λογοτεχνικών κειμένων στη λατινική, με πρώτη εκείνη της Οδύσσειας από τον ποιητή Λίβιο Ανδρόνικο τον 3ο αιώνα π.Χ. Στα χρόνια της Ύστερης Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, τον 1ο αιώνα π.Χ., ο Κικέρων έφερε εις πέρας ένα σημαντικό αριθμό μεταφράσεων –τόσο ποιητικών όσο και φιλοσοφικών κειμένων–, από τις οποίες σώζονται λιγοστά αποσπάσματα. Πολύ περισσότερες είναι οι μαρτυρίες για το μεταφραστικό έργο που συντελέστηκε επί Αυτοκρατορικής Περιόδου, από τα λατινικά στα ελληνικά και αντίστροφα, ως αποτέλεσμα αφενός της παράλληλης χρήσης των δύο κυρίαρχων γλωσσών στον ελληνορωμαϊκό κόσμο και αφετέρου των εκάστοτε διοικητικών αναγκών. Το έργο αυτό αφορούσε επίσημα κείμενα, όπως τα Res Gestae (Πεπραγμένα), δίγλωσσα κείμενα (με κατά λέξη μετάφραση) διδακτικού χαρακτήρα (παραδείγματος χάριν, η Αινειάδα του Βιργιλίου), αλλά και ελεύθερες αποδόσεις λογοτεχνικών κειμένων, όπως οι χαμένες μεταφράσεις έργων του Σαλλουστίου από τον Ζηνόβιο (2ος αιώνας μ.Χ.). Αρχής γενομένης από τον 4ο αιώνα μ.
Διαβάστε περισσότερα |