Η γλώσσα της κωμωδίας, παραβαίνοντας τους κανόνες της λογικής, διαμορφώνει μια παραληρηματική πραγματικότητα, έναν κόσμο όπου κυριαρχούν η ανατροπή και το παράδοξο. Χαρακτηριστική εν προκειμένω είναι η επισήμανση του Αριστοτέλη στη Ρητορική του, όπου αντιδιαστέλλει το πρέπον ύφος προς την κωμωδία: «[…] οι σπουδαίες υποθέσεις να μη συζητιούνται με πρόχειρους αυτοσχεδιασμούς και τα ασήμαντα πράγματα να μη συζητιούνται με σοβαρότητα και επισημότητα· επίσης, στις απλές καθημερινές λέξεις να μην προσδίδονται στολιστικά επίθετα, γιατί αλλιώς το αποτέλεσμα μοιάζει με κωμωδία». Και είναι βεβαίως αξιοσημείωτο ότι τα φραστικά τολμήματα της κωμωδίας, οι κωμικές αυτές υπερβολές, γίνονται παρά την απιθανότητά τους πιστευτές, επειδή ακριβώς εξάπτουν τη φαντασία και μας κάνουν να γελάμε. Όπως έχει γραφεί, το είδος της αρχαίας θεατρικής παράδοσης που ονομάζεται κωμωδία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τρόπος αποκατάστασης του παραλόγου και των απραγματοποίητων πόθων μας, ένας ανεστραμμένος καθρέφτης όπου αναπαριστάνεται η πραγματικότητα υπό το πρίσμα της παρωδίας. Η αναφορά μας στη γλώσσα της αρχαί
Διαβάστε περισσότερα |