Κοιτάς τις σελίδες του παρελθόντος και βλέπεις τον Γκερντ Μίλερ.
Τον καταπληκτικό σκόρερ με τα 15 χρόνια στη Μπάγερν (από το ’64 έως το ’79) πριν μετακομίσει για περίπου ένα χρόνο στις ΗΠΑ για τα τελευταία ένσημα μια σημαντικής καριέρας.
Τώρα, όλα τα φώτα πέφτουν στον Τόμας Μίλερ, επίσης έναν ποδοσφαιριστή που αναμφίβολα λογίζεται ως πολύπειρος και σχεδόν βετεράνος στα 36 του χρόνια.
Μια φανέλα φόρεσε από το 2008 και δώθε, αυτή της Μπάγερν.
Σύνολο 17 χρόνια σε συλλογικό επίπεδο.
Το απόγευμα του Σαββάτου, έγινε μια μίνι γιορτή για χάρη του πριν από το ματς με την κλασική αντίπαλο της Μπάγερν στη Μπουντεσλίγκα, τη Γκλάντμπαχ.
Αποθέωση για τον μεσοκυνηγό που έπαιξε 501 ματς στο γερμανικό πρωτάθλημα, τον ποδοσφαιριστή που κατέκτησε με την κόκκινη φανέλα 13 τίτλους πρωταθλήματος και δύο Τσάμπιονς Λιγκ (το 2013 και το ’20) και πρόσφατα αποφασίστηκε πως θα ρίξει τους τίτλους του τέλους στο Μόναχο.
Η Μπάγερν προχωρά δίχως μια σημαία της, άλλωστε εφέτος ο Μίλερ σε καμμιά περίπτωση δεν ήταν βασικός ή στις πρώτες επιλογές του (προπονητή) Κομπανί.
Πλέον το ζήτημα είναι αν δοκιμάσει να συνεχίσει ο Μίλερ ή βρεθεί σε άλλη ομάδα, ίσως και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Για έναν Μίλερ, άλλωστε, δεν μιλάμε;googletag.cmd.push(function() { googletag.display("300x250_m1"); }); Θα μπορούσε να ειπωθεί πως από αυτόν τον υψηλόσωμο παίκτη, ανά πάσα στιγμή περίμενες τα πάντα στο χορτάρι.
Όχι σούπερ τεχνίτης, αλλά σίγουρα αποτελεσματικός.
Αν δεν ήταν τόσο οξυδερκής και δεν αξιοποιούσε τις ευκαιρίες, δεν θα αγωνιζόταν συνεχώς με τη φανέλα της Εθνικής Γερμανίας ούτε θα έβγαινε κορυφαίος σκόρερ με 5 γκολ στα Μουντιάλ του 2010 και του ’14.
Είπαμε, ορισμένοι δεν τον …μετρούσαν σωστά, αλλά ο Τόμας Μίλερ πάντα έκανε τη δουλειά που του ανέθεταν με τον καλύτερο τρόπο.
Ένα άγγιγμα της μπάλας, όταν έπρεπε το παρών, το γκολ που συχνά πυκνά χάριζε τρόπαια και ήταν καθοριστικό για τη Μπάγερν ή τη Γερμανία.