Αναζητώντας τα χρώματα του Παρθενώνα Ημερομηνία:
21/3/2022, 14:04 - Εμφανίσεις: 88
Αθήνα, 1845: Τρεις γάλλοι αρχιτέκτονες καταφθάνουν στην Αθήνα με έξοδα του γαλλικού υπουργείου Εσωτερικών για να ασχοληθούν με τα αρχαία ελληνικά μνημεία.
Εξέταση της κατάστασης στην οποία βρίσκονται και κάποιες επισκευές.
Αποτελεί χειρονομία καλής θέλησης προς την κυβέρνηση του γαλλόφιλου Ιωάννη Κωλέττη, στα πλαίσια προσπάθειας να κερδηθεί η ελληνική άρχουσα τάξη της εποχής, την οποία τότε έδειχνε να την ενδιαφέρει περισσότερο ο αγγλικός παράγοντας.
Φιλίπ Τιτέ, Τεοντόρ Μπαλί και Αλέξης Πακάρ τα ονόματα των αρχιτεκτόνων.
Με τον τελευταίο να ασχολείται κυρίως με την πλευρά του Ερεχθείου όπου «ζούσαν» οι Καρυάτιδες.
Αλλά και ο Παρθενώνας απέναντι και τα άλλα μνημεία δεν φάνηκε να τον ενδιαφέρουν λιγότερο.
Σε μια σελίδα του βιβλίου που έγραψε για να κλείσει εκεί μέσα τις εμπειρίες του από το ταξίδι στην Ελλάδα ο Πακάρ (1813-1867) αναφέρει: «Αφού έχω περιγράψει όσο πιο λακωνικά γίνεται ό,τι σχετίζεται με την κατασκευή, τη φόρμα και τις αναλογίες στον Παρθενώνα, δεν μου μένει πια για να ολοκληρώσω τις έρευνές μου παρά να προσθέσω αυτό που θα έπρεπε να χρησιμεύσει ως συμπλήρωμα στις αρχιτεκτονικές φόρμες.
Δηλαδή τις διακοσμήσεις και τα χρώματα που παρευρίσκονταν τόσο στα διάφορα σημεία του μνημείου όσο και στις γλυπτές αναπαραστάσεις.
Εδώ σπεύδω να επαναλάβω ό,τι είπα και στην αρχή αυτών των απομνημονευμάτων.
Εχω αφεθεί στις έρευνές μου χωρίς να ακολουθώ κάποιο σύστημα από την αρχή και με τη σταθερή επιθυμία να μη δεχθώ τίποτα άλλο εκτός από αυτό που θα έβλεπα εγώ ο ίδιος (δηλαδή μόνον ό,τι δω με τα μάτια μου).
Ετσι στο τέλος της εργασίας μου, αφού είδα, έξυσα, σκούπισα με σφουγγάρι σχεδόν όλο το επάνω τμήμα του Παρθενώνα και αφού εξέτασα προσεκτικά και τα υπόλοιπα κτίρια στον χώρο της Ακρόπολης, καθώς και άλλα μνημεία όπως τους ναούς στο Θησείο, στην Αίγινα, στη Νεμέα και το Σού(μ)νιο(sic), έμεινα με τη σταθερή πεποίθηση, αποτέλεσμα συνολικά των παρατηρήσεων που έκανα: Ολα τα ελληνικά μνημεία πρέπει να ήταν ζωγραφισμένα.
Κάτι που πρέπει να το δεχθούμε, άσχετα αν ο καθένας μας...