Όπως έχουμε προαναφέρει, οι αρχαίες ελληνικές διάλεκτοι, οι τοπικές διάλεκτοι της 1ης προχριστιανικής χιλιετίας, εισήλθαν σε φάση παρακμής από τότε που άρχισαν να δέχονται τις επιδράσεις της ελληνιστικής ή αττικοϊωνικής κοινής. Στο πλαίσιο της διαδικασίας αυτής, του σταδιακού παραμερισμού των αρχαιοελληνικών διαλέκτων από την ελληνιστική κοινή, ισχυρή αντίσταση προέβαλαν κάποιες καθαυτό δωρικές διάλεκτοι (υπενθυμίζουμε ότι μαζί με τις βορειοδυτικές συγκροτούν τις διαλέκτους της αποκαλούμενης δυτικής ή και δωρικής ομάδας): η λακωνική, η μεσσηνιακή, η κρητική και η κυρηναϊκή. Έτσι, οι μισές περίπου λακωνικές και μεσσηνιακές επιγραφές του 3ου αιώνα π.Χ. είναι γραμμένες στην τοπική διάλεκτο, ενώ οι υπόλοιπες σε δωρική διάλεκτο επηρεασμένη από την αττικοϊωνική κοινή. Οι παλαιότερες επιγραφές αποκλειστικά στην κοινή ανάγονται στη μεν Λακωνία στο 2ο αιώνα π.Χ., στη δε Μεσσηνία στον 1ο αιώνα π.Χ. Είναι αξιοσημείωτο πάντως ότι στα εδάφη της νότιας Πελοποννήσου δεν εμφανίστηκε μια καθαυτό δωρικογενής κοινή, παρόμοια με τις τοπικές κοινές που δημιουργήθηκαν στη βορειοδυτική Ελλάδα ή στο νότιο
Διαβάστε περισσότερα |