«Ματωμένη Κυριακή»: Αθώος «ελλείψει επαρκών αποδείξεων» ο μοναδικός στρατιώτης που προσήχθη σε δίκη Ημερομηνία:
Σήμερα 24/10/2025, 01:20 - Εμφανίσεις: 21
Δικαστήριο του Μπέλφαστ έκρινε αθώο Βρετανό στρατιώτη που αντιμετώπιζε την κατηγορία της δολοφονίας, στη μοναδική δίκη μέχρι σήμερα σε βάρος μέλους των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων για τον θάνατο 13 άοπλων Καθολικών διαδηλωτών στη «Ματωμένη Κυριακή» στη Βόρεια Ιρλανδία, στις 30 Ιανουαρίου 1972.
Η επίθεση των στρατιωτών κατά των αθώων ανθρώπων είναι ένα ιστορικό γεγονός που σημάδεψε την ιστορία του τόπου και τις σχέσεις Βρετανίας και Ιρλανδίας.
Το 2010 η βρετανική κυβέρνηση ζήτησε συγγνώμη για τους «αδικαιολόγητους και αναίτιους» θανάτους, όταν μέλη του Τάγματος των Αλεξιπτωτιστών άνοιξαν πυρ στην πόλη Λοντοντέρι, εναντίον 10.000 ειρηνικών διαδηλωτών που ζητούσαν την αποχώρηση των Βρετανών από τη Βόρεια Ιρλανδία.
Τα γεγονότα εκείνης της ημέρας είναι από τα πιο σκοτεινά στην πρόσφατη ιστορία της Βόρειας Ιρλανδίας.
Όλες οι προσπάθειες να ασκηθούν διώξεις στους στρατιώτες απέτυχαν και πολλοί συγγενείς θυμάτων πιστεύουν πλέον ότι απομακρύνεται η πιθανότητα να επιτύχουν την προσαγωγή τους σε δίκη.
«Στρατιώτης Φ» Στο κατάμεστο δικαστήριο του Μπέλφαστ επικρατούσε σιγή όταν διαβαζόταν η ετυμηγορία.
Ο στρατιώτης, που δεν επιτρέπεται να κατονομαστεί και είναι γνωστός μόνο ως «Στρατιώτης Φ», βρισκόταν στην αίθουσα, κρυμμένος πίσω από μια μπλε κουρτίνα για να προστατευτεί η ταυτότητά του.
Κρίθηκε αθώος για τον φόνο δύο ανδρών και την απόπειρα ανθρωποκτονίας άλλων πέντε.googletag.cmd.push(function() { googletag.display("300x250_m1"); }); Πορεία προς το δικαστήριο, πριν από την έκδοση της απόφασης για τη Ματωμένη Κυριακή Ο δικαστής Πάτρικ Λιντς δήλωσε ότι θεωρεί πως οι στρατιώτες είχαν χάσει κάθε αίσθηση της πειθαρχίας και άνοιξαν πυρ με σκοπό να σκοτώσουν και «όσοι ευθύνονται θα πρέπει να σκύβουν το κεφάλι από ντροπή».
Ταυτόχρονα όμως, αθώωσε τον «Στρατιώτη Φ.» λόγω έλλειψης επαρκών αποδεικτικών στοιχείων.
«Όποιες και αν είναι οι υπόνοιες που το δικαστήριο θα μπορούσε να έχει για τον ρόλο του Φ., το δικαστήριο αυτό δεσμεύεται και περιορίζεται από τις αποδείξεις που του παρουσιάζονται».