Î Ïοκλητικό υπόμνημα του υπουÏγείου ΠΡΟΠΟ καλÏπτει τα ΜΑΤ
Το ελληνικό δημόσιο χÏησιμοποιεί νόμους της κατοχικής κυβÎÏνησης του 1943 και της χοÏντας για να αιτιολογήσει τις επιθÎσεις των ΜΑΤ σε διαδηλωτÎÏ‚! Το υπόμνημα το οποίο κατÎθεσε το ελληνικό δημόσιο στην Ï€Ïόσφατη δίκη του δημοσιογÏάφου Μανώλη ΚυπÏαίου, τον οποίο άφησε ανάπηÏο μια χειÏοβομβίδα κÏότου λάμψης τον ΙοÏνιο του 2011, στη διάÏκεια των μεγάλων διαδηλώσεων του ÎµÎ»Î»Î·Î½Î¹ÎºÎ¿Ï Î»Î±Î¿Ï ÎµÎ½Î¬Î½Ï„Î¹Î± στα μνημόνια, Ï€Ïοκαλεί και εγείÏει σοβαÏά εÏωτηματικά για την κυβÎÏνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Η Ï€Ïώτη δίκη μετά από την αγωγή του δημοσιογÏάφου Îγινε τον πεÏασμÎνο ÎοÎμβÏιο και μÎσα στο καλοκαίÏι βγήκε η απόφαση του δικαστηÏίου. Μια Ï€ÏωτόγνωÏη δικαστική απόφαση χωÏίς πεÏιεχόμενο καθώς η δικαστική ÎδÏα αποφάνθηκε πως ο κατήγοÏος ο οποίος Îχασε αποδεδειγμÎνα την ακοή του θα Ï€ÏÎπει να εξεταστεί εκ νÎου από επιστήμονα για να διαπιστωθεί ο Ï„Ïαυματισμός του και να γίνει πάλι κατάθεση ÎµÎ¹Î´Î¹ÎºÎ¿Ï ÎµÎ¼Ï€ÎµÎ¹Ïογνώμονα-πυÏοτεχνουÏγοÏ, ειδικότητα που Îχει μόνο η ελληνική αστυνομία!
Μια απόφαση Ï€Ïόκληση της τυφλής δικαιοσÏνης που πεÏιβάλλει με Ï€Ïοστατευτικό μανδÏα τις θηÏιωδίες των αστυνομικών δυνάμεων.
Το πλÎον Ï€Ïοκλητικό ωστόσο είναι το υπόμνημα που κατÎθεσε στη δίκη το ελληνικό δημόσιο (πιο συγκεκÏιμÎνα το υπουÏγείο Î Ïοστασίας του Πολίτη) με το οποίο επιχειÏείται να αθωωθοÏν οι βίαιες επιθÎσεις της μονάδας των ΜΑΤ χωÏίς διακÏιτικά με το γνωστό Ïόμβο στο κÏάνος τους, δυνάμεις που Ï€Ïωτοστάτησαν σε επιθÎσεις ενάντια σε δημοσιογÏάφους και φωτοÏεπόÏÏ„ÎµÏ Ï„Î· διετία των μεγάλων λαϊκών κινητοποιήσεων.
Στο πολυσÎλιδο ÎγγÏαφο που κατατÎθηκε στη δίκη αναφÎÏεται επί λÎξη: «Η χÏήση των όπλων από τους αστυνομικοÏÏ‚ γίνεται: α) Στις πεÏιπτώσεις που Ï€ÏοβλÎπονται από τις διατάξεις του άÏθÏου 1 του νόμου 29/30.4.1943, εφόσον υπάÏχει απόλυτη ανάγκη και Î±Ï†Î¿Ï ÎµÎ¾Î±Î½Ï„Î»Î·Î¸Î¿Ïν όλα τα ηπιότεÏα μÎσα και β) για τη διάλυση των παÏάνομων δημόσιων συναθÏοίσεων. Στο ίδιο υπόμνημα χÏησιμοποιοÏνται δυο νομοθετήματα της χοÏντας, το Βασιλικό Διάταγμα 269/1972 «Κανονισμός διαλÏσεως δημόσιων συναθÏοίσεων» και το Îομικό Διάταγμα 794/1971.
Με τα διατάγματα της μισητής Γκεστάπο και της χοÏντας το ελληνικό δημόσιο υπεÏασπίζεται την καταστολή των διαδηλώσεων και τις βίαιες επιθÎσεις εναντίον διαδηλωτών. Στην πεÏίπτωση του Μανώλη ΚυπÏαίου η συνÎχεια είναι πιο εξοÏγιστική καθώς το υπουÏγείο της αστυνομίας ισχυÏίζεται γÏαπτώς πως «δεν αποδείχθηκε ότι Ï„Ïαυματίστηκε σοβαÏά (κώφωση) από χειÏοβομβίδα κÏότου-λάμψης, ότι αυτÎÏ‚ οι χειÏοβομβίδες δεν Ï€ÏοκαλοÏν Ï„ÏαυματισμοÏÏ‚ (!), ότι φταίει ο ίδιος ο δημοσιογÏάφος κατά 95% γιατί δεν φÏόντισε να Ï€ÏοστατεÏσει τον εαυτό του και να μην βÏίσκεται στα επεισόδια (αν και τη στιγμή της επίθεσης στον Μανώλη ΚυπÏαίο δεν υπήÏχαν επεισόδια). Î Ïοκλητικά ισχυÏίζεται επίσης ότι ο δημοσιογÏάφος είναι «καλά» και παÏά την κώφωση άμφω που Îχει, βάσει των πτυχίων του και των ξÎνων γλωσσών που γνωÏίζει μποÏεί να εÏγαστεί είτε ως μεταφÏαστής σε κÎντÏα αλλοδαπών, είτε ως καθηγητής ξÎνων γλωσσών!
Με βάση τα Ï€Ïοκλητικά αυτά επιχειÏήματα το δικαστήÏιο απÎφυγε να πάÏει θÎση, ζητώντας από ειδικό πυÏοτεχνουÏγό να εξετάσει μετά από 7,5 χÏόνια το χώÏο της στοάς στην οποία τα ΜΑΤ Ï€Îταξαν στον δημοσιογÏάφο τη χειÏοβομβίδα κÏότου-λάμψης με αποτÎλεσμα να κουφαθεί παντελώς. Î ÏωτοφανÎÏ‚ είναι επίσης ότι οÏίζεται πυÏοτεχνουÏγός ο οποίος ανήκει στην πλευÏά του θÏτη μιας -και είναι της Αστυνομίας- και η αιτιολογία της δικαστικής εξουσίας, κατά πληÏοφοÏίες, είναι ότι δεν υπάÏχει άλλος στην Ελλάδα.
Η Ï€Ïοκλητική απόφαση του δικαστηÏίου η οποία δεν μποÏεί να μείνει χωÏίς κινητοποίηση του ίδιου του δημοσιογÏÎ±Ï†Î¹ÎºÎ¿Ï ÎºÎ»Î¬Î´Î¿Ï…, απαιτεί και την άμεση παÏÎμβαση των δημοσιογÏαφικών ενώσεων Ï€Ïος την κυβÎÏνηση αλλά και τις διεθνείς ενώσεις. Είναι Ï€Ïόκληση να επαίÏεται το υπουÏγείο ΕξωτεÏικών της κυβÎÏνησης ΣΥΡΙΖΑ ότι η Ελλάδα συνÎταξε το σχÎδιο ψηφίσματος για την ελευθεÏία και την Ï€Ïοάσπιση των δικαιωμάτων των δημοσιογÏάφων και του ΤÏπου στην πεÏσινή ΓΣ του ΟΗΕ και την ίδια ÏŽÏα το υπουÏγείο Î Ïοστασίας του Πολίτη να αιτιολογεί τις επιθÎσεις των δυνάμεων καταστολής με νόμους της κατοχής και της χοÏντας.
Είναι Ï€Ïόκληση και ειÏωνεία να Îχει οÏιστεί η 2α ÎοεμβÏίου ως Διεθνή ΗμÎÏα Πάταξης της ΑτιμωÏησίας για εγκλήματα κατά των δημοσιογÏάφων και εδώ στην Ελλάδα να επιχειÏείται από το Δημόσιο και τη ΔικαιοσÏνη η απόκÏυψη της εγκληματικής αστυνομικής βίας εναντίον διαδηλωτών και δημοσιογÏάφων.
Τα αÏμόδια κυβεÏνητικά ÏŒÏγανα και το Μαξίμου οφείλουν να πάÏουν θÎση. ΘÎλουν να κÏÏψουν το ÏŒÏγιο της αστυνομικής βίας από κÏατικά και παÏακÏατικά ÏŒÏγανα συνεχίζοντας την εκπÏοσώπηση του Â«ÎµÎ»Î»Î·Î½Î¹ÎºÎ¿Ï Î´Î·Î¼Î¿ÏƒÎ¯Î¿Ï…Â» με νόμους της Γκεστάπο;